maandag 26 augustus 2019

TRF: De moord op de 2-staten-oplossing

Van The Rights Forum, een extra aanleiding voor de 'Civil Society' (waarbij de vakbeweging) om versterkt door te gaan met haar/ons vreedzaam verzet tegen de Israelische bezettingspolitiek in al haar vormen!

---------------------------------------------------------------------------------

Nieuwsbrief 20 aug 2019
Beste lezer,

De Tweede Kamer is nog met zomerreces, maar voorzichtig zien we de eerste tekenen dat het op zijn einde loopt. Zo kwam het kabinet op 20 augustus informeel bijeen in Oisterwijk. En afgelopen week liet minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok van zich horen met betrekking tot Israël/Palestina. Dat deed hij naar aanleiding van vragen die tijdens het reces vanuit de Tweede Kamer waren gesteld.
Die vragen hadden betrekking op resoluties van de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties (ECOSOC). Tijdens de jaarlijkse algemene vergadering van de raad werd gestemd over een aantal resoluties over economische achterstanden en de hindernissen om de Millennium Ontwikkelingsdoelen te verwezenlijken. Twee daarvan hadden betrekking op Israël/Palestina. Beide werden aangenomen en door Nederland gesteund.
Vergaderzaal van ECOSOC in New York
De vergaderzaal van ECOSOC in het gebouw van de Verenigde Naties in New York. 
De Nederlandse steun leidde tot vragen aan minister Blok van Pieter Omtzigt (CDA) over ‘eenzijdige resoluties bij de VN’. De vragen waren mede ingediend door VVD, Forum voor Democratie, PVV, SGP en ChristenUnie.

De vragenstellers hebben er bezwaar tegen dat er niet ook resoluties zijn ingediend tegen andere landen die de rechten van vrouwen en kinderen schenden.
De vragenstellers zijn klaarblijkelijk van mening dat de resolutie tegen Israël niet had mogen worden aangenomen omdat er geen vergelijkbare resolutie is ingediend met betrekking tot de situatie van vrouwen en kinderen in bijvoorbeeld Saudi-Arabië. Dat roept de vraag op of het CDA en de overige vragenstellers vinden dat criminelen niet mogen worden veroordeeld omdat andere criminelen de dans ontspringen.

Veel meer voor de hand had gelegen dat zij zich sterk hadden gemaakt voor de veroordeling van álle criminelen, dus ook bijvoorbeeld Saudi-Arabië. Nu wekken zij de indruk dat zij niet zozeer begaan zijn met de onderdrukking van vrouwen en kinderen, maar vooral met het van tafel krijgen van kritische resoluties over Israël.
The Rights Forum is van mening dat alle schendingen van mensenrechten niet alleen dienen te worden veroordeeld, maar ook effectief dienen te worden bestreden. Het nalaten van het veroordelen van sommigen (Saudi-Arabië, Venezuela, enz.) mag er in geen geval toe leiden dat ook anderen de dans ontspringen.

Wat de Israëlische bezetting, kolonisering en onderdrukking betreft is het probleem bovendien niet zozeer het aannemen van meer of minder resoluties, maar het nalaten om die resoluties uit te voeren. Dat heeft ertoe geleid dat het onrecht zich de afgelopen 52 jaar niet alleen heeft kunnen bestendigen, maar ook voortdurend is blijven toenemen.

Wil Nederland een rol spelen die recht doet aan de eervolle positie van Den Haag als mondiale ‘Hoofdstad van Vrede en Recht’, dan zouden minister Blok en de Tweede Kamer er goed aan doen zich in te zetten voor zowel de veroordeling als een effectieve aanpak van mensenrechtenschendingen door alle boosdoeners, Israël inbegrepen.
Het Vredespaleis in Den Haag

De moord op de tweestatenoplossing

In Den Haag huldigen onze volksvertegenwoordigers sinds de Oslo-akkoorden van 1993-1995 het ideaal van de tweestaten­formule, gebaseerd op de grenzen van voor 1967, het jaar waarin Israël de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem militair bezette. In die formule omvat de staat Palestina de Gazastrook, de Westoever en de hoofdstad Oost-Jeruzalem.
Netanyahu begroet de Amerikaanse ‘vredesarchitecten’ Jared Kushner (midden) en Jason Greenblatt. In eendrachtige samenwerking brengen zij de tweestatenoplossing de doodsteek toe.
De Oslo-akkoorden voorzagen in een overgangsfase van vijf jaar, waarin de bezette Westoever werd opgedeeld in drie sectoren: Area A, B en C. In de eerste twee, samen 40 procent van de Westoever, kregen de Palestijnen vormen van zelfbestuur.

Area C, 60 procent, bleef vooralsnog onder Israëlisch bestuur en zou gaandeweg aan de Palestijnen worden overgedragen. Over het bestuur van Jeruzalem dienden de partijen nadere afspraken te maken. Medio 1999 zou het tweestaten-ideaal moeten zijn verwezenlijkt.

Twintig jaar later hebben zich bijna driekwart miljoen Israëlische kolonisten in Palestijns gebied gevestigd.
Het aantal kolonisten in bezet Palestijns gebied 1983-2017
Desondanks blijft Den Haag vasthouden aan de tweestatenoplossing. Het is "de enige duurzame oplossing" luidt het standpunt. Een andere optie die tegemoetkomt aan de legitieme aspiraties van beide partijen bestaat niet.

Dat inmiddels de ene partij bezig is haar niet-legitieme aspiraties definitief te verwezenlijken ten koste van de legitieme aspiraties van de ander, is in Den Haag een unconvenient truth.

Lees verder >
..........

Trump en Netanyahu: de ene hand wast de andere

OPINIE SIMCHA DE VRIES  Wie weet wat het Israëlische weigeren van de Amerikaanse Congresleden Omar en Tlaib de komende maand nog aan wederdiensten van Trump oplevert. Netanyahu hoopt dat Trump vlak voor de verkiezingen van 17 september de Israëlische soevereiniteit over de Palestijnse Westelijke Jordaanoever zal erkennen. Zo krijgt Netanyahu zelfs de meest extreme rechtse kiezers achter zich. Wat hem in staat stelt tot een tegenprestatie voor Trumps herverkiezing in 2020.
Lees verder >

Zie verder> 

https://mailchi.mp/rightsforum/nieuwsbrief-2700117?e=9a5b333969

U maakt ons werk mede mogelijk. Dank voor

zaterdag 10 augustus 2019

MENA - Marokkaanse vakbonden wijzen wet af die het stakingsrecht beperkt

Moroccan unions reject strike-restricting law

25 July, 2019

Trade unions in Morocco have launched a campaign against a draft law that violates the constitutional right to strike in the country.

Unions are demanding the proposed legislation, which limits the right to strike, is withdrawn for adoption by the Moroccan parliament.

The draft regulatory law No. 15.97 was written without consultation or negotiation with trade unions, contravening fundamental International Labour Organization Conventions 87 and 98.

The right to strike is upheld in chapter 29 of the Moroccan constitution, but now the government is trying to restrict the conditions for striking in law for the first time.

Moroccan unions say the bill would turn a universal human right into an instrument of oppression, directed primarily at protestors and trade unionists. Unions are collecting signatures against the bill, and plan to mobilize.

The legislation is part of a growing attack on trade union rights and freedoms in the country. Trade unions have mounted numerous demonstrations, strikes and marches in protest at the widespread violations against trade unions and trade union leaders, which go unpunished by the government.

IndustriALL general secretary, Valter Sanches, said:

“IndustriALL Global Union urges the Government of Morocco to withdraw the draft law on the right to strike, which was written and submitted unilaterally to Parliament for adoption, and has not been the subject of tripartite discussions with partners.”

Unions are demanding that fundamental rights to freedom of association and collective bargaining are respected and that the Moroccan government commits to tripartite social dialogue.

http://www.industriall-union.org/moroccan-unions-reject-strike-restricting-law?

dinsdag 6 augustus 2019

Solidariteit: Tien jaar vakbondsstrijd in de door Israël bezette gebieden op de West Bank



Tien jaar vakbondsstrijd in de door Israël bezette gebieden op de West Bank

Obstakels en successen

WAC-MAAN
   
Het onafhankelijke vakbondscentrum WAC-MAAN heeft een uitvoerig verslag uitgebracht over tien jaar strijd en organisatie door Palestijnse arbeiders 
werkzaam op de Israëlische nederzettingen in de Westelijke Jordaanoever; in 
het bijzonder de industriële zone Mishor Adumim ten oosten van Jeruzalem. 
Hier een samenvatting. 1

Het verslag geeft een overzicht van de vakbondsactiviteiten van WAC-MAAN in de periode
2007-2018. Het is 13 juni 2019 gepresenteerd tijdens een conferentie in het Confederation
House in Jeruzalem. Aanwezig waren tientallen arbeiders die het baanbrekende vakbondswerk leidden in onder meer de Zarfati Garage (busbedrijf), N.A. Metal Industries en een wasserij
in Jeruzalem. 2 Tot de deelnemers aan het forumdebat behoorden de directeur van
WAC-Maan en schrijver van het verslag Assaf Adiv, de advocaat van de bond en een vertegenwoordiger van Btselem, de NGO voor mensenrechten van Palestijnen in de bezette
gebieden.
    

Rechteloze arbeid

Ongeveer 30.000 Palestijnen werken in de nederzettingen en de nabijgelegen industriële
zones.
Zij doen dat onder uitbuitende arbeidsvoorwaarden in de industrie, landbouw, dienstverlening
en handel. Hun baan is afhankelijk van een werkvergunning en kent vaak geen loonstrook, ongevallenverzekering, pensioenvoorzieningen en ziekte-uitkering. Het loon ligt onder het
minimum en een werkzekerheid ontbreekt.

In deze situatie zijn geen veranderingen van belang gekomen, ondanks de uitspraak van het
Hoog Gerechtshof van 2007 die bepaalde dat Palestijnen in dienst van Israëlische
ondernemers onder de arbeidswetgeving van Israël vallen en daartoe behorende rechten.
De meeste ondernemers in de bezette gebieden negeren deze bepaling, Het hoge werkloosheidspercentage in de gebieden van de Palestijnse Autoriteit [Staat Palestina] en
de lage lonen die Palestijnse ondernemers betalen, dwingen Palestijnen alles te doen om aan
werk te komen, zelfs als dat de aanvaarding betekent van de zware arbeidsomstandigheden.

Foto arbeiders en organizer

Recht op organisatie

Het verslag bestaat uit drie delen. Het eerste bespreekt de geschiedenis van de bezette
industriële zones, de resultaten van de Oslo Akkoorden van 1993, de economische
omstandigheden in de gebieden van de Palestijnse Autoriteit en de loonverschillen met de
Israëlische arbeidsmarkt. Het tweede deel gaat over de genoemde bepaling van het Hoog Gerechtshof (2007) en de invloed ervan in de praktijk. Het derde beschrijft de inspanningen
van WAC-MAAN om de Palestijnse arbeiders in de zones te organiseren, zowel de succesvolle
als de mislukte. Van de Salit steengroeven in 2009 tot de collectieve arbeidsovereenkomst
bij de Zarfati Garage na vier jaar strijd.
(Ter zijde, niet opgenomen in het verslag: de twee recente initiatieven tot collectieve onderhandelingen met nieuwe ondernemers in de zone Mishor Adumim.)

In het verslag komt duidelijk naar voren hoe uniek het basiswerk van WAC-MAAN al jaren
is. Het feit – sinds 1967 – dat de Israëlische bezetting van de betrokken gebieden in strijd
is met internationale wetgeving, lost echter de vraag niet op hoe de exploitatie en schending
van de rechten van duizenden arbeiders zijn te voorkomen. Benadrukt dient te worden dat
de totale controle door Israël over de bezette gebieden het Palestijnse vakbonden en
organisaties fysiek en wettelijk onmogelijk maakt arbeidersbelangen te behartigen. En dat
terwijl de Israëlische vakbonden geen enkele belangstelling tonen om de Palestijnen die in
deze gebieden leven, in vakbonden te organiseren.

De beslissing om de Palestijnse arbeiders in de bezette gebieden te organiseren, toont de
sterke oriëntatie van WAC-MAAN op een democratische 'agenda' van gelijkheid en de strijd
tegen de Israëlische bezetting. WAC-MAAN is ervan overtuigd dat Palestijnse arbeiders, geconfronteerd met discriminatie en uitbuiting, in alle opzichten aanspraak kunnen maken
op mensen- en arbeidsrechten – ongeacht de politieke schikkingen over het
Israëlisch/Palestijns conflict, ongeacht de toekomst van de bezette gebieden.


1Gepubliceerd juni 2019 met als titel WAC-MAAN – a decade of organizing Palestinian workers in the 
West Bank Settlements, a summary – www.wac-maan.org.il – volledig rapport, geschreven door Assaf Adiv: 
eng.wac-maan.org.il - uploads/2019/06/MAANENG-maan-final-version.pdf – vertaling: Hans Boot. (terug)
2Zie: Politie in Israël houdt Palestijnse arbeiders eronder, Solidariteit 259 extra, 21 september 2014, 
Elementair strijdbaar vakbondswerk extra 333-3, 9 juli 2017 en Nederlandse bonden ontbreken vooralsnog ingezonden, 4 augustus 2019. (terug)

https://www.solidariteit.nl/extra/2019/obstakels_en_successen.html

vrijdag 2 augustus 2019

ILO 2019: The situation of workers of the occupied Arab territories

De Internationale Arbeidsconferentie die dit jaar het 100-jarig bestaan van de ILO vierde, is afgesloten met een nieuwe verklaring over de ‘Toekomst van Werk’. Daarin hebben werknemers, werkgevers en regeringen, samen hun afspraken vastgelegd over fatsoenlijk werk in onze wereldeconomie.....  

https://www.fnv.nl/nieuwsbericht/algemeen-nieuws/2019/06/ilo-verklaring-over-de-toekomst-van-werk 

Een onderdeel
..... Meer paramilitair geweld in Colombia
De leiders van de vakbonden CUT en CTC uit Colombia uitten hun extreme zorg over het mislukken van het vredesproces in Colombia. Daardoor laait paramilitair geweld weer op. Ook nemen intimidatie van en geweld tegen leiders van maatschappelijke organisaties toe. Vakbondsleiders worden weer in toenemende mate vermoord. Met name in de plattelandsgebieden, het gaat dan om vakbondsleiders in de land- en tuinbouw en het onderwijs. .......

Met hierbij het jaarlijkse

REPORT OF THE DIRECTOR-GENERAL APPENDIX 
The situation of workers of the occupied Arab territories 

https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---ed_norm/---relconf/documents/meetingdocument/wcms_705016.pdf?

ElectronicIntifada: Israel moedigt doodsbedreigingen tegen mensenrechten-verdedigers aan.

Ook in Nederland, zie hierna.

Israel incites death threats against human rights defenders


Ali Abunimah Rights and Accountability 1 August 2019
 
Man stands at podium with other people around him

Al-Haq director Shawan Jabarin, left, receives the Human Rights Prize of the French Republic, along with B’Tselem director Haggai El-Ad, center, December 2018. (via Twitter)

Israeli government propaganda is inciting violent threats against human rights defenders.

On the Facebook page for the 4IL website visitors left comments calling for the killing of Shawan Jabarin, director of the Palestinian human rights group Al-Haq.


These included: “When do we put a bullet in the head?”, “Why do such people still breathe?” and “Why has he not been liquidated?”

4IL is a propaganda outlet of Israel’s strategic affairs ministry.


The ministry, headed by Gilad Erdan, leads Israel’s campaign of smear and sabotage against human rights groups and the global Palestine solidarity movement.

Al-Haq calls these comments “incitement and hate speech.”

The human rights group says the spasm of death threats came after 4IL published an article accusing Jabarin, a human rights defender who has won international recognition and awards, of “terrorism.”

The Israeli government published the article smearing Al-Haq after the organization held an event celebrating its 40th anniversary attended by academics, diplomats and officials, including from the UN and European Union.

“The attack is the latest in a large-scale campaign against Palestinian and other civil society organizations working to promote and protect the rule of law and human rights standards for the Palestinian people,” according to Al-Haq.

The international human rights network FIDH issued an alert last week condemning the smear campaign and death threats against Jabarin and calling on Israel “to immediately end any acts of harassment against him, Al-Haq and all the human rights defenders.”

Al-Haq has been a particular target of Israel because of the role it plays in compiling evidence of Israeli human rights crimes for the International Criminal Court.

Authorities in the Netherlands, where the court is based, have been investigating death threats targeting a lawyer working with Al-Haq.

The campaign of harassment against the lawyer is possibly the work of Israel’s strategic affairs ministry, according to a veteran Israeli reporter on intelligence.


A key goal of the smear campaign is to force governments to end their funding for human rights groups by associating them with “terrorism.”

Last month the EU said it was “aware of allegations” against Al-Haq but that screening of the organization’s representatives against UN and EU sanctions lists had not revealed any concerns.

On Wednesday, Amnesty International demanded that Israeli authorities “urgently investigate death threats targeting three civil society organizations, including Amnesty International’s Israeli section in Tel Aviv.”

The group said that anonymous death threats were sprayed outside the offices of Amnesty International Israel and ASSAF, an organization working with refugees and asylum-seekers.

Amnesty Israel posted on Facebook a photo of the Hebrew graffiti outside its office.

It states, the “wicked person will die for their sin” – a quote from the Bible.

A box containing death threats and a dead mouse was also left at the entrance to the Elifelet Children’s Activity Center for refugees.

Amnesty noted that in recent years, “the climate for human rights defenders in both Israel and the occupied Palestinian territories has rapidly deteriorated.”

“Israeli authorities have taken steps to unduly restrict the rights to freedom of expression and association inside Israel, with officials intimidating human rights defenders critical of the government and introducing legislation to silence dissent,” Amnesty added.

Like Al-Haq, Amnesty has been a target of official harassment and retaliation for documenting Israeli abuses.

Further>
https://electronicintifada.net/blogs/ali-abunimah/israel-incites-death-threats-against-human-rights-defenders?