Wat is een Palestijn waard, meneer de minister? Ramsey Nasr
(Nuttige informatie ook voor de vakbeweging)
Uri Rosenthal weet het misschien, onze Expert in Evenwicht. De minister voor Buitenlandse Zaken blokkeerde onlangs in zijn eentje een gezamenlijke verklaring van de 27 EU-lidstaten, die was bedoeld om de vredesbesprekingen uit het moeras te trekken. Volgens Rosenthal was deze tekst onevenwichtig en buiten proportie: om te beginnen werden de wandaden van zowel Palestijnen als Israëli’s aan de kaak gesteld. Daarnaast verwees de tekst naar een twééstatenoplossing.
Nu wordt dat plan al bijna 45 jaar door de Verenigde Naties (kortom de gehele wereld) bepleit als de enige acceptabele, rechtvaardige oplossing voor het Midden-Oostenconflict. Evenwichtiger dan dat wordt het niet, zou je zeggen; legaler evenmin. Maar gelukkig is Uri ‘Geller’ Rosenthal er nog, de man die alles krombuigt tot het recht lijkt. Hij vond het een groot onrecht dat naast de Palestijnen ook de Israëli’s de maat werd gemeten, terwijl zij toch alleen maar de bezetters in dit verhaal zijn.
Evenwicht in het Nederlands beleid: een snelcursus.
1. Stel, Hamas blijkt in 2006 de onbetwiste winnaar van eerlijke Palestijnse verkiezingen. De partij komt aan de macht. Wat doe je dan? Je stelt een totale boycot in – die lui accepteren immers de grenzen van 1967 niet. Je zet anderhalf miljoen burgers gevangen op een gebied zo groot als twee keer Texel, onthoudt hun elk contact met de buitenwereld, en wacht tot ze genuanceerder leren stemmen.
Dat is de linkerschaal van de balans.
2. Maar dan. Na de Israëlische verkiezingen van 2009 worden ook daar twee extremistische partijen opgenomen in de regering: Israël Ons Thuis en Shas. Geen van beide Israëlische partijen accepteert de grenzen van 1967, ze streven naar een etnisch zuiver, joods Israël met behoud van de nederzettingen. Dus wat doe je dan?
Dan ga je over tot intensieve samenwerking. Het is precies wat Rosenthal op zijn eerste dienstreis naar Israël voorstelde aan zijn ambtgenoot, minister Lieberman.
Lees verder in Wat is een Palestijn waard, meneer de minister?
The Apartheid Wall has been deemed illegal by the International Court of Justice, yet the international community has done nothing to halt its encroachment on Palestinian land. Palestinian workers and farmers have been the most effected by the ongoing construction of the wall, thus we reach out to trade unions, invoking the best practices of trade union solidarity and internationalism under the tried and true union slogan of ‘an injury to one is an injury to all!’. We implore workers around the world in the spirit of the South African Anti-Apartheid struggle, where trade union solidarity was critical, to raise awareness within their unions and workplaces about the daily violations Palestinian workers and farmers have to endure. Help us expose the companies complicit in the construction of the Apartheid Wall.
While the Israeli state argues that the construction of the wall is due to security reasons, the reality is that the Apartheid Wall cuts across Palestinian lands, separating the Palestinians into smaller segregated ghettos where the workers movement is controlled though a permit system (reminiscent of the Pass Laws of the South African apartheid state). The Apartheid Wall has been especially harmful to Palestinian farmers and agricultural workers who are forced to obtain permits to work their own lands behind the Wall or near settlements. Applicants must satisfy the security considerations and submit land documents to prove a ‘connection to the land’. Those that obtain permits are often only allowed on their land for limited periods during the harvest season, making the upkeep of farmland impossible.
We ask the trade union movement to stand in solidarity with Palestinian workers and farmers by joining the Week Against the Apartheid Wall and by helping us to distribute the following facts.