Israël is doodsbang voor de BDS-beweging. Dat wordt eens temeer bevestigd door de The Podesta Emails, een verzameling van 2.000 door WikiLeaks gepubliceerde berichten van, aan of over (het netwerk van) John Podesta, campagneleider voor Hillary Clinton. De publicatie bewijst dat Clinton als een robot uitvoert wat haar door de Israël Lobby wordt voorgeschreven – ook ten aanzien van BDS.
Diezelfde Israëlische angst voor ‘the BDS’ (zoals de BDS-beweging in het pro-Israël-kamp genoemd wordt) staat centraal in het programma On Contact, gepresenteerd door de gerenommeerde Amerikaanse journalist Chris Hedges. In de uitzending van 25 september jl. bespreekt Hedges opkomst, noodzaak, succes en toekomst van de BDS-beweging met de Israëlische schrijver/activist Miko Peled. Die laatste geldt als voornaam voorvechter van BDS. Enkele maanden geleden gaf Peled een lezing in Amsterdam, waarop hij zijn steun aan de BDS-beweging uitgebreid motiveerde.
De uitzending van On Contact geldt als een uitstekende introductie van BDS, mede dankzij een bijdrage van correspondent Anya Parampil waarin de relevante achtergrondinformatie overzichtelijk wordt samengevat. Hedges en Peled zijn bovendien betrokken experts. Zij kennen de feiten achter de kolonisatie van Palestina en de Israëlische politiek van haver tot gort, met als gevolg dat een gesprek over BDS nu eens niet gegijzeld wordt door Israëlische propaganda. Alleen al dit feit maakt de uitzending een verademing en een ‘must see’.
Artikel gaat verder onder de video
Netanyahu over BDS: ‘Attack, attack, attack’
Het gesprek zélf staat bol van informatie, die voor velen nieuw zal zijn, en soms schokkende vormen aanneemt. Zoals over de agressieve, persoonlijke wijze waarop de Israël Lobby, gesteund door miljoenen dollars, studenten te lijf gaat die zich uitspreken voor Palestijnse rechten. Peled gebruikt de term ‘maffia’ voor de georganiseerde wijze waarop de ‘oorlog tegen BDS’ door Israël en zijn pleitbezorgers wordt gevoerd. Met dank aan WikiLeaks is ook de Godfather achter die oorlog bekend, in de persoon van de Israëlische premier Netanyahu. Diens strategie leest als die van een kamikazepiloot: ‘Attack, attack, attack.’
De gevolgen zien wij ook in Nederland overal om ons heen – variërend van een afgedwongen verbod op academisch debat over BDS aan de VU, tot een openlijke aanval op Nederlandse NGO’s, en vele andere voorbeelden. In andere landen gebeurt hetzelfde. Juist afgelopen week werd in zowel Spanje als het Verenigd Koninkrijk duidelijk dat Europese landen, in navolging van de VS, bereid zijn tot ingrijpende maatregelen tegen de eigen democratische rechtsstaat om de BDS-beweging te kunnen bestrijden.
Aan het slot van zijn programma voorspelt Chris Hedges een lange strijd, daarbij verwijzend naar de strijd tegen de apartheid in Zuid-Afrika. Het is de vraag of dat klopt. Juist het feit dat onze eigen democratische vrijheden worden bedreigd, maakt BDS tot een zaak voor iedereen. Een zaak die nú om aandacht vraag. Denk bijvoorbeeld aan het voorgenomen TTIP-verdrag tussen de VS en de EU, dat sancties bepleit tegen personen, bedrijven en organisaties die de BDS-beweging steunen en opkomen voor de mensenrechten en het internationaal recht. Als we niets doen kunnen die straks geruïneerd of vervolgd worden – en ongetwijfeld vele anderen met hen. Om die reden zal de BDS-beweging zich op 22 oktober a.s. in Amsterdam aansluiten bij een grote demonstratie tegen TTIP.
Wil de Nederlandse Chris Hedges opstaan?
Resteert de vraag waarom een programma over BDS met de openheid en kwaliteit als On Contact in Nederland niet bestaat. Toen Miko Peled in mei jl. Nederland bezocht, hielden de mainstream media grote afstand. Alleen Het Parool nam de moeite voor een interview. Alleen NRC woonde zijn lezing bij, en wijdde er drie regels aan. Waar was de rest? Waar was Nieuwsuur? Waar was de Volkskrant? Op grond waarvan namen die het besluit dat de Nederlandse burger niet over een man als Peled hoeft te worden geïnformeerd? Het is de hoogste tijd dat die laatste vraag eens wordt beantwoord. Het wachten is op de Nederlandse Chris Hedges.
Over Chris Hedges
Chris Hedges (1956) is een Amerikaanse journalist, schrijver en activist met een enorme staat van dienst. Hedges werkte voor grote mainstream media als The New York Times (NYT) en National Public Radio. Als buitenland-correspondent deed hij verslag uit tientallen landen. Voor de NYT werkte hij als bureau-chef voor het Midden-Oosten. In 2002 won hij samen met NYT-collega’s een Pullitzer Prize.
In mei 2003 werd Hedges berispt door de NYT naar aanleiding van zijn harde kritiek op de Irak-oorlog, die twee maanden daarvoor onder Amerikaanse leiding was gestart door een coalitie van landen, waaronder Nederland. De NYT stelde dat Hedges door zijn uitgesproken standpunt de ‘onpartijdigheid’ van de krant in gevaar bracht. Precies een jaar later, op 29 mei 2004, was het echter juist de NYT die zijn partijdigheid moest erkennen: de redactie bekende dat de lezers inzake de Irak-oorlog door de NYT om de tuin waren geleid.
Hedges was toen al vertrokken. Hij verlegde zijn journalistieke werk naar non-mainstream media als Truthdig, en publiceerde in de daarop volgende twaalf jaar elf boeken, waaronder een aantal bestsellers. Steeds openlijker nam hij stelling in politiek-maatschappelijke kwesties, pleitend voor een rechtvaardiger wereld en een eind aan het allesverzengende kapitalisme. Meermaals leidde dat tot zijn arrestatie, onder meer bij een protest tegen de oorlog in Afghanistan, en bij een demonstratie van Occupy Wall Street.
Naast dit alles heeft Hedges naam gemaakt als presentator van hoogwaardige tv-programma’s, waaronder On Contact voor RT. Doel van het programma is om onderwerpen te belichten die door de mainstream media worden genegeerd. Vanuit dit perspectief sprak hij met Miko Peled.
Zie ook wikipedia over Chris Hedges.
Over Miko Peled
Miko Peled (1961) is een Israëlische schrijver en mensenrechten-activist, zoon van een beroemde Israëlische generaal die diende in de oorlog van 1967. Zowel vader als zoon maakte een transformatie door van fervent zionist tot criticus van de Israëlische bezetting en kolonisering van Palestijns gebied. Hierover schreef Peled het succesvolle boek ‘The General’s Son’, waarvan onlangs een tweede, bewerkte editie verscheen.
Peled bepleit dat Israëli’s en Palestijnen pas een toekomst hebben als aan de rechteloosheid van de laatsten een einde komt. Hij propageert een omwenteling naar een democratie waarin Israëli’s en Palestijnen gelijke rechten hebben binnen de grenzen van een gezamenlijk vaderland. Peled ziet de BDS-beweging als belangrijkste middel om de Palestijnse rechten af te dwingen. Als geboren en getogen Israëlische zionist kan hij het weten.  

Bron  http://www.docp.nl/empowering-chris-hedges-en-miko-peled-over-bds/