Schendingen
Anders dan een wijdverbreide voorstelling van zaken wil, is er
in de kwestie-Palestina/Israël geen sprake van twee partijen die in
vergelijkbare mate inbreuk maken op elkaars rechten. De kern van de
kwestie is de Israëlische bezetting en kolonisering van Palestijns
gebied, die gepaard gaat met schendingen van een scala aan rechten van
de overheerste Palestijnse bevolking. Dat ook Palestijnen zich schuldig
maken aan schendingen van het recht is evident, maar staat in geen
verhouding tot de Israëlische onderdrukking van miljoenen Palestijnen op
de Westelijke Jordaanoever, in Oost-Jeruzalem en in Gaza.
De bezetting: schending van het oorlogsrecht
De Israëlische rechtsschendingen hebben hoofdzakelijk betrekking op twee deelgebieden van het internationaal recht: de universele mensenrechten en het internationaal humanitair recht. Het internationaal humanitair recht is uitsluitend van toepassing op gewapende conflicten en wordt om die reden ook oorlogsrecht genoemd. Het is primair bedoeld om onnodig lijden te minimaliseren en bescherming te bieden aan personen die niet (meer) deelnemen aan vijandelijkheden, onder wie burgers die onder bezetting leven.
Onder dit recht heeft een bezettende mogendheid weliswaar bepaalde rechten, maar minstens zoveel plichten. Ze geldt als tijdelijk, ‘waarnemend’ bestuurder van het bezette gebied en dient de zaken in het gebied zoveel mogelijk bij het oude te laten. Het aanbrengen van permanente veranderingen is alleen toegestaan om dwingende militaire redenen of ten bate van de bevolking. Een bezetting doet geen afbreuk aan de soevereine rechten van de bewoners van het bezette gebied, en de bezetter dient zowel het internationaal recht als de plaatselijke rechtsregels in acht te nemen.
De bezetter is verder in hoge mate verantwoordelijk voor het welzijn van de bevolking. Hij dient onder andere de openbare orde en veiligheid te garanderen, voor levensmiddelen, medicijnen en medische faciliteiten te zorgen als daar gebrek aan bestaat, en mee te werken aan hulpverlening door externe partijen als die noodzakelijk is. Dit alles met bijzondere aandacht voor kwetsbare groepen binnen de samenleving, met name kinderen.
Het moge duidelijk zijn (zie het dossier De kwestie-Palestina/Israël) dat het Israëlische bezettingsregime zich weinig van deze verplichtingen aantrekt en alleen al met zijn grootschalige koloniseringsproject de Westoever en Oost-Jeruzalem in ieder opzicht van karakter verandert. Met zijn bezettingspolitiek schendt Israël dus (onder andere) het internationaal humanitair recht.
De Israëlische regering wijst vrijwel iedere verantwoordelijkheid af en stelt dat er eigenlijk geen sprake is van een bezetting. Ze betoogt dat Israël recht heeft op het bezette Palestijnse gebied, en dat de status daarvan dus niet die van ‘bezet gebied’, maar hooguit van ‘betwist gebied’ is. Deze voorstelling van zaken is van meet af aan verworpen door de internationale gemeenschap, en vindt alleen weerklank in kringen van wat ‘de bezettingslobby’ wordt genoemd: het internationale conglomeraat van politici, pressiegroepen en donoren dat stelt dat Israël (of preciezer: ‘het joodse volk’) om religieuze of ideologische redenen recht heeft op Palestijns gebied.
Van de EU tot de VS tot Nederland: zelfs onder de meest loyale bondgenoten van Israël is geen regering die beweert dat er geen bezetting is. En van de Veiligheidsraad tot de Algemene Vergadering tot de Mensenrechtenraad: alle relevante VN-organen hebben de Westoever, Oost-Jeruzalem en Gaza in reeksen resoluties als bezet gebied aangemerkt, en Israël keer op keer gewezen op zijn verplichtingen als bezettende mogendheid.
Bovendien hebben ze Israël eraan herinnerd dat het op gewelddadige wijze verwerven van gebied in strijd is met het VN-Handvest, waaraan het als lid van de VN gebonden is en in de eigen Onafhankelijkheidsverklaring trouw heeft gezworen. In 2004 concludeerde het Internationaal Gerechtshof in zijn eerdergenoemde rapport over de Israëlische ‘Afscheidingsmuur’ op de Westoever ten overvloede dat ‘all these territories (including East Jerusalem) remain occupied territories and Israel has continued to have the status of occupying Power’.
In
de Israëlische nederzetting Gilo gaat het bouwen door.
De Israëlische
Afscheidingsmuur scheidt deze
nederzetting van het Palestijnse Bethlehem
op de Westbank.
10 maart 2012. Ryan Rodrick Beiler / Shutterstock.com
Zie verder>
https://rightsforum.org/achtergronden/dossiers/internationaal-recht/kolonisatie-een-ernstige-schending/
En om verder te lezen>
https://rightsforum.org/achtergronden/documentatie/boeken/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.