‘Solidariteit, dat is toch de kern van het vakbondswerk, onderlinge solidariteit, die houdt toch niet op bij de landsgrenzen’, is het antwoord van Bert op de vraag waarom de vakbeweging zich bezig zou moeten houden met steun aan de Palestijnen. ‘En daar komt bij dat we heel veel kunnen leren van onze vakbondscolleges elders in de wereld’, voegt hij daar aan toe. ‘In grote delen van de wereld heeft de vakbeweging het heel wat moeilijker dan wij hier. Daar staat voor vakbondsmensen heel wat meer op het spel en dat leidt vaak tot heel strijdbare en betrokken vakbondsleden. Dat is inspirerend voor het vakbondswerk hier, dat vaak wel wat meer pit kan gebruiken.’
En waarom specifiek Palestina? Ook dat is voor Bert eigenlijk vanzelfsprekend. ‘Er zijn dingen die verkeerd zitten, en dingen die verschrikkelijk verkeerd zitten’, zegt hij. ‘Dat laatste, daar valt de situatie van de Palestijnen onder. Je heb daar een combinatie van kolonialisme, bezetting, oorlog, racisme, dat kom daar allemaal samen en dat is heel schrijnend.’
‘En’, gaat hij verder, ‘internationaal vakbondswerk is ook gewoon een kwestie van eigenbelang. We hebben allemaal te maken met internationale ontwikkelingen, met handelsverdragen en allerlei internationale afspraken. Als je als vakbeweging niet oplet en niet internationaal samenwerkt dan glipt dat allemaal door je vingers. Dan kunnen regeringen en bedrijven doen wat ze willen en loop je er als vakbeweging steeds een paar stappen achteraan. Als vakbeweging moet je ook internationaal een vuist maken en dat doe je niet alleen aan de top, door samen te werken in internationale koepels, dat moet ook aan de basis gebeuren door gewone leden en zo nodig dwars door de formele structuren heen.’
Lees verder op Grenzeloos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.